Το νέο ελαστικό της Pirelli περνά τα ελαστικά δρόμου στο επόμενο επίπεδο απόδοσης. Η τεχνολογική εξέλιξη των τελευταίων χρόνων στα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των ελαστικών, επέτρεψε στην Iταλική εταιρία να βελτιώσει θεαματικά την τρίτη γενιά του πετυχημένου Diablo Rosso. Ένας γύρος στην εκπληκτική Aragon είναι αρκετός για να το επιβεβαιώσει!

Aποστολή περιοδικού στην Aragon ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΙΑΤΣΙΔΗΣ

φωτο PIRELLI

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό MOTOGP WORLD

Την επόμενη ημέρα του αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος SBK-Motul, η Pirelli φόρεσε σε 20 Superbike και σε 35 γυμνές μοτοσυκλέτες το νέο Diablo Rosso III και οι δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο που βρεθήκαμε στην παρουσίαση ξεχύθηκαν, οι μισοί στο δρόμο σε μια όμορφη διαδρομή στα περίχωρα της πόλης Alcaniz και οι άλλοι μισοί στην πίστα. Αυτοί της πίστας, ανάμεσά τους και εγώ, ήμασταν οι τυχεροί αφού προλάβαμε να κάνουμε δύο 15 λεπτά με στεγνή την πίστα ενώ στο τρίτο μπήκα- με στις χειρότερες δυνατές συνθήκες με την άσφαλτο να γλιστράει αφού η βροχή που άρχισε να πέφτει δεν είχε προλάβει να ξεπλύνει τη σκόνη. Η ημέρα της παρουσίασης μετά τον αγώνα World SBK, μόνο τυχαία επιλογή δεν είναι από τους ανθρώπους της Pirelli, αφού με αυτόν τον τρόπο θέλουν να δείξουν το πόσο σημαντικό είναι να εξελίσσουν τα προϊόντα τους μέσα στους αγώνες. Μπορεί να ακούγεται κάπως κλισέ η παραπάνω πρόταση, αλλά στην περίπτωσή μας είναι ακριβώς έτσι!

Η Pirelli είναι ο αποκλειστικός προμηθευτής ελαστικών όλων των κατηγοριών του πρωταθλήματος World SBK, από το 2004 και σίγουρα θα είναι μέχρι και το 2018. Το γεγονός αυτό της χαρίζει τον τίτλο του επί μεγαλύτερου καιρού αποκλειστικού προμηθευτή ελαστικών στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού σε παγκόσμιο επίπεδο. Στο WSBK οι κατηγορίες βασίζονται σε μοτοσυκλέτες παραγωγής, ενώ στην κατηγορία Superstock οι μοτοσυκλέτες είναι σχεδόν «μαμά» και τα λάστιχα είναι Supercorsa. Το πρότζεκτ του νέου DIABLO ROSSO III είναι το αποτέλεσμα αυτής της μεγάλης εμπειρίας που απέκτησε η Pirelli από το WSBK και η τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε στον σχεδιασμό, τα υλικά, ο σκελετός και η γόμα είναι παρόμοια με αυτή των Superbike. Από την άλλη όμως, φέρει το όνομα Diablo Rosso, ενός πολύ πετυχημένου ελαστικού δρόμου, το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε το 2002 και στην τρίτη γενιά δεν πρόκειται να προδώσει τις αξίες που το ανέδειξαν, όπως το γρήγορο ζέσταμα, η ευχρηστία, η μακροζωία και άλλα χαρακτηριστικά δρόμου, πέρα από το καλό κράτημα.

Οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά

Το Rosso III είναι η εξέλιξη του Rosso ΙΙ και πλέον καλύπτει το κενό ανάμεσα στο ΙΙ και το Supercorsa. Η σχεδίαση του προφίλ του (κορώνα) έχει γίνει πιο κυκλική με μεγαλύτερο ύψος και πλάτος σε σχέση με το Rosso II. Με αυτόν τον τρόπο αυξήθηκε η μέγιστη δυνατή κλίση που μπορεί να πάρει η μοτοσυκλέτα από 45ο μοίρες στις 52ο, ενώ το Supercorsa έχει όριο τις 58ο. Εξέλιξη έχουμε και στο σκελετό του ελαστικού με το εμπρός ελαστικό να είναι λίγο πιο μαλακό από το Rosso II και το πίσω να είναι αρκετά πιο σκληρό, ώστε να αποφεύγονται οι χαρακτηριστικές ταλαντώσεις στο άνοιγμα του γκαζιού στις πολύ δυνατές μοτοσυκλέτες. Άλλωστε με το πέρασμα των χρόνων οι μοτοσυκλέτες παραγωγής γίνονται όλο και πιο δυνατές. Πραγματική επανάσταση έγινε στη γόμα του νέου Rosso III. H εξέλιξη της τεχνολογίας στα υλικά που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή ελαστικών επέτρεψε στην Pirelli να δημιουργήσει μία γόμα με 30 διαφορετικά συστατικά και ποσοστό πυριτίου στο 100% για το εμπρός και περισσότερο από 70% για το πίσω.

Το τελευταίο μάλιστα είναι διπλής γόμας, όπου στο κέντρο (20% του πέλματος) η γόμα είναι πιο σκληρή και στο 40% από τη μία και το ίδιο από την άλλη πλευρά είναι με μαλακή γόμα. Η σκληρή γόμα μπαίνει και ως υπόστρωμα κάτω από τη μαλακή ενισχύοντας την ακαμψία του πίσω ελαστικού, ώστε να αντέχει όπως είπαμε στη διαρκή πίεση, όταν πχ οδηγούμε ένα 1000αρι Superbike στην πίστα. Τα πλεονεκτήματα του νέου αυτού μείγματος που χρησιμοποιήθηκε στην κατασκευή της γόμας είναι το καλό κράτημα σε όλες τις συνθήκες. Ακόμη και στη βροχή και με χαμηλές θερμοκρασίες, η γόμα αυτή ανεβάζει την απαραίτητη θερμοκρασία για να επιτευχθεί η τριβή που πρέπει. Το ζέσταμα του ελαστικού γίνεται πραγματικά γρήγορα και όμως μας έδειξαν στην παρουσίαση, τοποθέτησαν αισθητήρες θερμοκρασίας γύρω από το πίσω λάστιχο μιας γυμνής μοτοσυκλέτας και σε δρόμο που είχε νερό από χιόνια που έλιωναν, το λάστιχο ζεσταίνονταν στους 20 βαθμούς Κελσίου την ώρα που η θερμοκρασία της ασφάλ- του και του αέρα ήταν λίγο πιο πάνω από 0. Οι ίδιοι αισθητήρες σε Superbike και σε πίστα έδειχναν πολύ εύκολα θερμοκρασίες κοντά στους 60 βαθμούς με το λάστιχο να ζεσταίνεται σχεδόν από την είσοδο της στροφής.

Ένα άλλο στοιχείο που τόνισαν οι άνθρωποι της Pirelli εκτός από το γρήγορο ζέσταμα, ήταν η καλή απόδοση μετά από πολλούς γύρους, σημείο που έπασχαν μέχρι τώρα τα ελαστικά δρόμου. Με μετρήσεις που έγιναν στον 1ο , 5ο και 20ο γύρο στην ίδια στροφή της πίστας, φάνηκε ότι η γωνία κλίσης και ο χρόνος που απαιτείται για την τελευταία παρατεταμένη στροφή της Άραγκον, ήταν παρόμοια και συγκεκριμένα στον 1o η γωνία ήταν 32,8ο μοίρες και η στροφή διήρκεσε 10'', στον 5ο 35ο και 9,3'', στον 20ο 34ο και 9,5''. Τέλος, η χάραξη του νέου Diablo Rossi χρησιμοποιεί το σχήμα της αστραπής, που προέρχεται από το Supercorsa, ενώ έχουν προστεθεί ανάμεσα στις «αστραπές» αρκετές ίσιες αυλακώσεις στο πίσω και κάποιες «αμβλείες γωνίες» ή το σχήμα του πουλιού στο εμπρός. Το ποσοστό των αυλακώσεων έχει μειωθεί κατά 9,5% εμπρός και 7,5% πίσω, κάτι που σημαίνει ότι πατά περισσότερη γόμα στην άσφαλτο, παρέχοντας καλύτερο κράτημα. Το περίεργο είναι ότι τόσο το νέο σχήμα της χάραξης, όσο και οι νέες γόμες, χαρίζουν σημαντικά καλύτερο κράτημα στο βρεγμένο παρά τη μείωση του ποσοστού των αυλακώσεων.

Δοκιμή στα άκρα

Δεν βρέχει ποτέ στην Άραγκον, είχαν πει στους ανθρώπους της Pirelli όταν κανόνιζαν να παρουσιάσουν εκεί το νέο τους ελαστικό και όντως πολλές ημέρες πριν και άλλες τόσες μετά δεν είχε ίχνος βροχής στην περιοχή, εκτός από τη μέρα της παρουσίασης. Οι αγώνες των WSBK έγιναν με τις καλύτερες συνθήκες ενώ την επόμενη ημέρα ξυπνήσαμε με βαριά συννεφιά και μετά τις 12 άρχισε η βροχή. Έτσι αυτή η δοκιμή είχε ακραίες συνθήκες για ένα ελαστικό δρόμου. Καταρχήν στο στεγνό, τα Diablo Rosso III είχαν να διαχειριστούν τα 200 άλογα των BMW S1000RR, KAWASAKI ZX10R, DUCATI PANIGALE 1299, HONDA CBR 1000RR, SUZUKI GSXR1000 και άλλων δυνατών μοτοσυκλετών. Δύο 15λεπτα έγιναν με στεγνή την άσφαλτο και το τρίτο έγινε με την πρώ- τη βροχή που δημιουργεί γλιστερή επιφάνεια ασφάλτου, μέχρι να βρέξει κανονικά και ξεπλυθούν οι σκόνες. Το απόγευμα ακολούθησε βόλτα στους βρεγμένους και λασπωμένους δρόμους της περιοχής και ευτυχώς στην ανάβαση ενός λόφου με καλές στροφές βρήκαμε στεγνή άσφαλτο. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας δούμε τι γίνεται στην πίστα.

Διαπίστωση πρώτη: δεν χρειάζονται κουβέρτες για την πίστα. Μία, δύο,…, στην τρίτη στροφή τα λάστιχα έχουν ζεσταθεί και είναι έτοιμα για να οδηγήσεις ξένοιαστα.

Διαπίστωση δεύτερη: η Άραγκον είναι πιστάρα! Έχει τα πάντα. Ανηφόρες, κατηφόρες, επιταχυνόμενες στροφές, στροφές που κλείνουν, ευθείες, το φοβερό Ες που θυμίζει την Crokscrew της Laguna Seca και απίθανες παρατεταμένες γρήγορες στροφές.

Διαπίστωση τρίτη: το Rosso III, δεν θυμίζει λάστιχο δρόμου αλλά αγωνιστικό, για όσο διάστημα μαθαίνεις την πίστα. Η είσοδος της στροφής γίνεται πανεύκολα, οι κλίσεις μέσα στη στροφή είναι μεγάλες και στην έξοδο, δεν χάνει εύκολα την πρόσφυση ούτε έχει ενοχλητικά «κουνήματα».

Εντάξει, εάν αρχίζεις και πιέζεις ένα χιλιάρι σε πιο αγωνιστικούς ρυθμούς, εκεί θα δείξει ότι μπαίνεις στα χωράφια του Supercorsa. Σε σχέση με το Rosso II που είχα δοκιμάσει σε πίστα, το νέο λάστιχο είναι βελτιωμένο σε αυτό τον τομέα, αφού η νέα κορώνα σε αφήνει να κινηθείς «αέρινα» στις στροφές της πίστας συν το ελαφρώς καλύτερο κράτημα, συν το ότι δεν πέφτει η απόδοση μετά από μερικούς γύρους. Το πρώτο session έκανα με την πολύ δυνατή BMW S1000RR, με την οποία προσπάθησα να μάθω την όμορφη πίστα. Τα πολύ εξελιγμένα ηλεκτρονικά της μοτοσυκλέτας έκαναν τη ζωή εύκολη καθώς γύρο με το γύρο ανέβαζα ρυθμό, αλλά δεν μπορώ να πω ότι πίεσα πραγματικά. Σε αυτές τις συνθήκες, δηλαδή όπως θα κινηθεί κάποιος χομπίστας σε ένα track day και όχι σε προπόνηση, το Rosso III είναι άψογο όχι μόνο για το κράτημά του, αλλά για το γρήγορο ζέσταμα και για τη διάρκειά του. Τα λάστιχα μετά από 3 γκρουπ επί 3 session (=9), είχαν ελάχιστη φθορά και βέβαια κράτησαν μέχρι το τέλος της ημέρας, απαλλάσσοντας τους ανθρώπους της Pirelli από το να τα αλλάξουν μέσα στη μέρα. Και σίγουρα κρατούσαν για άλλη μια μέρα ή και δύο ανάλογα με το πόσο πιέζει ο αναβάτης.

Στο δεύτερο 15λεπτο με την MV Agusta F3, των 800 κυβικών, δεν μπορούσες να καταλάβεις εάν είχες αγωνιστικό λάστιχο ή δρόμου. Η «στιφτερή» μοτοσυκλέτα, πετύχαινε μεγαλύτερες κλίσεις, ήταν πιο εύκολη στις εισόδουςνκαι στην έξοδο δεν είχε την εξωφρενική δύναμη να ταλαιπωρεί το 180άρι Rosso III. Η αίσθηση ήταν τέλεια και σε συνδυασμό με την καλύτερη γνώση της πίστας, μπορούσες να περάσεις τα υπόλοιπα χιλιάρια που «γυρνούσαν» στην πίστα. Τέλος, στο τρίτο 15λεπτο με την καινούργια Kawasaki ZX10R, η λίγη βροχή που έπεφτε, έκανε την πίστα γλιστερή. Σε αυτές τις συνθήκες, το λάστιχο λειτούργησε σωστά, δηλαδή είχε προοδευτικά και προειδοποιητικά γλιστρήματα, εάν προσπαθούσες να πας παραπέρα από όσο πρέπει.

Στο φυσικό του περιβάλλον

Δεν ξέρω κατά πόσο θα πειστούν όσοιοδηγούν τις Supersport μοτοσυκλέτες τους αποκλειστικά στην πίστα, να τοποθετήσουν ένα ζευγάρι Diablo Rosso III, το σίγουρο είναι ότι αυτοί που βγαίνουν βόλτες στο δρόμο κάθε Κυριακή, πηγαίνουν στη δουλειά τους κάθε μέρα ή κάνουν ταξίδια με σπορ μοτοσυκλέτες, ντυμένες ή γυμνές, έχουν πολλούς λόγους να «φορέσουν» τα νέα λάστιχα στης Pirelli. Και αυτό το διαπιστώσαμε από πρώτο χέρι, οδηγώντας στους δρόμους της περιοχής γύρω από την πίστα. Ξεκινήσαμε από την πίστα με βροχή και φθάσαμε στο σημείο της φωτογράφησης με ίδιες συνθήκες. Στις μεγάλες ευθείες στην αρχή της διαδρομής, είχαμε τον χρόνο να διαπιστώσουμε ότι στις ζάντες υπήρχε ένα μαγικό χαλί. Στην όχι λεία άσφαλτο που σε μερικά σημεία θύμιζε Ελλάδα, η ποιότητα κύλισης ήταν κορυφαία για σπορ λάστιχο. Το μαλακό μπροστινό «διάβαζε» τις μικροανωμαλίες και σου μετέφερε ή μάλλον δεν σου μετέφερε στα χέρια κάποιο ενοχλητικό κραδασμό. Όταν φθάσαμε στις στροφές, παρά τη βροχή, η εμπιστοσύνη έμεινε σε ψηλά επίπεδα και γενικά δεν υπήρχαν γλιστρήματα, αρκεί να σεβόσουν τους νόμους της φυσικής. Τελικά φθάσαμε στο καλό κομμάτι που είχε μείνει στεγνό και εκεί πραγματικά το Rosso III έλαμψε. Ο ρυθμός ανέβηκε αρκετά, οι κλίσεις μεγάλωσαν και τα λάστιχα συμπεριφερόταν ακριβώς όπως τα ήθελες. Σιγουριά στο φρενάρισμα και την είσοδο, εντυπωσιακό στρίψιμο και έξοδο με σούζα, αφού ακόμη και τα δυνατά γυμνά όπως η BMW S 1000R, ή η Ducati Monster 1200R, δεν μπορούσαν να «σπάσουν» την πρόσφυση στην καλή ισπανική άσφαλτο.

Τεχνολογική επανάσταση

Μόλις 4 χρόνια μετά την παρουσίαση του Diablo Rosso II, η νέα γενιά έρχεται να δείξει τη δύναμη της τεχνολογίας που επιτρέπει να βγει στην παραγωγή ένα λάστιχο με πολύπλευρα ταλέντα. Κορυφαίο κράτημα σε όλες τις συνθήκες, σπορ χαρακτηριστικά, ποιότητα κύλισης και διάρκεια ζωής, είναι το αποτέλεσμα της συνεχούς εξέλιξης ελαστικών μέσα από αγώνες και δοκιμές στο δρόμο, από μία κορυφαία εταιρία με πολύ μεγάλη ιστορία στα ελαστικά μοτοσυκλετών. Το όνομα Pirelli από μόνο του είναι ένας θρύλος και το Diablo είναι επίσης μία φίρμα μέσα σε μία φίρμα. Με το Rosso η Pirelli απονέμει φόρο τιμής στο επίσημο χρώμα της Ιταλίας στο μηχανοκίνητο αθλητισμό. Η τρίτη έκδοση του Diablo Rosso που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2008 είναι φυσικά και η καλύτερη, αλλά το νέο είναι ότι πλέον τα ελαστικά δρόμου έχουν ανέβει επίπεδο. Έχουν κινηθεί περισσότερο προς τη σπορ πλευρά, ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής όπου οι κάτοχοι των σπορ μοτοσυκλετών, κάνουν συνήθως επιλεκτική χρήση και όχι καθημερινή. Θέλουν στην Κυριακάτικη βόλτα τους ή στο track day που θα συμμετέχουν, να περάσουν καλά και αυτό γίνεται όταν όλα δουλεύουν καλά. Και τα λάστιχα σίγουρα είναι από τα πιο σημαντικά στοιχεία για μια πετυχημένη εξόρμηση. Τα νέα Diablo Rosso III είναι διαθέσιμα σε μεγάλη γκάμα διαστάσεων καλύπτοντας σχεδόν όλες τις σπορ και street μοτοσυκλέτες της αγοράς.