Με ένα δυνατό αγώνα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Γυναικών (WEC) και με δάκρυα στα μάτια η «δική μας» Τζο, κατά κόσμον Δήμητρα Λαδά, κλείνει την αγωνιστική της καριέρα, που ξεκίνησε το 2001 στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, στην κατηγορία “Aprilia Challenge”, με μια RS125.

Η Τζο ήταν από τις πρώτες γυναίκες που ασχολήθηκαν με την αγωνιστική μοτοσυκλέτα ταχύτητας μέσω της μοναδικής ευκαιρίας του Κυπέλλου “Aprilia Challenge” και από τις λίγες που συνέχισαν σε άλλες κατηγορίες (συγκεκριμένα, εκείνη και η Τζέην Σαμπανίκου), δείχνοντας το ταλέντο της και τη συνεχώς ανοδική της πορεία στα 125 Racing, μια «καθαρόαιμη» αγωνιστική κατηγορία. Τη θυμόμαστε φυσικά κι από τις εξαιρετικές της επιδόσεις μέχρι και την πρώτη θέση στον 6ωρο αγώνα αντοχής των Σερρών με Yamaha R6 και Aprilia RSV Mille και από το πέρασμά της από το Supermoto, όπου κατέκτησε ένα Πρωτάθλημα, πριν διακόψει την αγωνιστική της πορεία εξ αιτίας ενός σοβαρού ατυχήματος στο δρόμο.

Αφού επανήλθε 13 χρόνια μετά, το 2021 κατέκτησε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της κατηγορίας Supersport 300 και συνέχισε δυναμικά με wild card συμμετοχές και κατάκτηση σημαντικών βαθμών στο Ευρωπαικό Πρωτάθλημα Γυναικών.

Ο «τελευταίος χορός»
Το Σαββατοκύριακο 9-10 Αυγούστου στο φημισμένο αυτοκινητοδρόμιο Grobnik, στην Rijeka της Κροατίας διεξήχθη ο τελευταίος γύρος του Women’s European Championship 2025, μέσα στα πλαίσια διοργάνωσης του Διεθνούς Πρωταθλήματος Alpe Adria.
Η ARP Racing βρισκόταν εκεί με τρεις οδηγούς της, τον Ντίνο Μαυρόπουλο, τον Αντώνη Βεντούρα και την Δήμητρα «Τζο» Λαδά. Σε ένα δύσκολο Σαββατοκύριακο λόγω υψηλών θερμοκρασιών, η Τζο - που για αυτόν τον Αγώνα αγωνίστηκε με το #7 και όχι το #77 που είναι το σήμα κατατεθέν της - δοκιμάστηκε το Σάββατο σ’ έναν απογευματινό αγώνα με πολύ υψηλές θερμοκρασίες, που της απέφερε την 11η θέση στο Πρωτάθλημα. 
“Ηταν περισσότερο η αναμονή που σε σκότωνε”, μας λέει η οδηγός, “μετά το πρωινό των χρονομετρημένων δοκιμών έπρεπε να περιμένουμε ως τις 17:30 για τον αγώνα. Μπήκα με πεσμένη διάθεση και δεν κατάφερα να κρατήσω πίσω μου και τους δύο οδηγούς που είχα περάσει στις χρονομετρημένες δοκιμές. Κουράστηκα υπερβολικά και βγαίνοντας έκανα νόημα στο μηχανικό μου, Χρήστο Φράγκο «τέλος». Δεν ήξερα τι αποθέματα είχα για την επόμενη ημέρα, όμως ο στόχος μου ήταν να κατεβάσω κι άλλο το χρόνο μου και θα το έκανα”.

Την Κυριακή η ατμόσφαιρα ήταν συναισθηματικά φορτισμένη για την ομάδα ARP Racing. Η Τζο στεκόταν στο grid κρατώντας στα χέρια της το σχεδιάγραμμα της πίστας με το μήνυμα «ο τελευταίος χορός – ευχαριστώ για το όνειρο ARP Racing». 
«Κανείς δε μιλούσε, επικρατούσε μια κατανυκτική θα έλεγα ηρεμία. Προσπάθησα να σταθώ στο ύψος μου αλλά έκλαψα δυο φορές πριν ανάψουν τα φώτα».
Τα κόκκινα φώτα έσβησαν και η Τζο με μια εξαιρετική εκκίνηση πέρασε την μπροστινή σειρά οδηγών. Με αλάνθαστη οδήγηση τους κράτησε πίσω της για το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα και δίνοντας δυνατές μάχες τερμάτισε στη 10η θέση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Γυναικών.
«Ήταν το τέλειο κλείσιμο. Δεν ξέρω τι μ’ έπιασε, ήμουν μια άλλη οδηγός από αυτήν του Σαββάτου. Ξεπέρασα το στόχο που είχα θέσει για τον αγώνα, κατεβάζοντας το χρόνο μου δύο ολόκληρα δευτερόλεπτα κι έδωσα δυνατές μάχες χωρίς να υποχωρήσω. Είμαι πολύ ευχαριστημένη που έκλεισα την καριέρα μου με έναν τέτοιο αγώνα».

«Θέλω να ευχαριστήσω την ομάδα μου ARP Racing και συγκεκριμένα το μηχανικό μου Χρήστο Φράγκο και τον προπονητή μου Δημοσθένη Μαυρόπουλο, που πίστεψαν σε μένα. Δουλέψαμε πάρα πολύ αυτά τα 4 χρόνια για να καταφέρουμε να στηθούμε στο grid του Ευρωπαικού.
Δίπλα μου ήταν η «Ρόδα Μότο» του Γιώργου Γούλα, που μου διέθεσε ελαστικά για τον αγώνα. Ο Μιχάλης Σπηλιώτης με αγωνιστικά αξεσουάρ για τη μοτοσυκλέτα μου, ο Νίκος Μουράτης, ο Γιάννης Τζωρτζόπουλος. Ηθικά και πρακτικά είχα δίπλα μου το σύζυγό μου Βαγγέλη και τις φίλες μου “Moto Femmes Hellas”.
Η μοτοσυκλέτα δε βγαίνει από τη ζωή μου, δε μπορεί άλλωστε. Θα κάνουμε νέα πράγματα και θα στηρίξω τους νέους και τις νέες αγωνιζόμενους κι αγωνιζόμενες».

Ένα ωραίο κλείσιμο αγωνιστικής καριέρας για την αγαπημένη μας Τζο που τη θυμόμαστε μικρούλα και μικροκαμωμένη στο Aprilia Challenge, το οποίο περιλάμβανε και κατηγορία Γυναικών, μια θαυμάσια ιδέα εκείνη την εποχή. 25 χρόνια αργότερα εξακολουθεί να έχει το ίδιο πάθος για την οδήγηση στην πίστα και τους Αγώνες και είχαμε τη χαρά τα τελευταία χρόνια να οδηγούμε μαζί της στην ARP Academy και να βλέπουμε την εξέλιξή της, μετά τον τραυματισμό της και το να επανέρχεται δυνατή στους Αγώνες. Θα μας λείψει αγωνιστικά, αλλά είμαστε σίγουροι ότι θα βοηθήσει στο να έχουμε σύντομα τα επόμενα χρόνια μια Ελληνίδα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Γυναικών!

Με τον Πρωταθλητή Alpe Adria Yamaha R7 Cup Κωνσταντίνο Μαυρόπουλο στην Ριέκα

Κλείσιμο καριέρας με μια θέση στα βιβλία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Γυναικών!