• Search
    • Search
    • Βρες ότι χρειάζεσαι γρήγορα και απλά.
3ος Αγώνας - HΠΑ
Ο αγώνας βρίσκεται σε εξέλιξη!
Image
Οι ομόσταυλοι που αγωνίστηκαν με δάκρυα στην Valencia
Iker Lecuona και Danilo Petrucci
Νέα 17/11/2021 - 14:36

Ενώ το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής στο Grand Prix της Valencia επικεντρώθηκε στην αποχώρηση του Valentino Rossi, το Σαββατοκύριακο είδε επίσης δύο άλλους αναβάτες να αποχωρούν από την κορυφαία κατηγορία, με το δίδυμο της Tech3 KTM, Danilo Petrucci και Iker Lecuona, να αγωνίζονται στους τελευταίους τους αγώνες MotoGP, τουλάχιστον προς το παρόν.

Και ενώ οι οπαδοί (και η προσοχή της τηλεοπτικής κάμερας) επικεντρώθηκαν στον Rossi, αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν μια λιγότερο συναισθηματική μέρα για το ζευγάρι, με τον αγαπημένο των paddock και δύο φορές νικητή, Petrucci θα είναι μια ιδιαίτερα εμφανής απουσία και θα λείψει στον κόσμο του paddock όταν ξαναρχίσει το πρωτάθλημα το 2022.

Με τον Petrucci αγαπητό από τους ανθρώπους με τους οποίους έχει συνεργαστεί λόγω του χαρακτήρα του και των συναισθημάτων του, η Κυριακή ήταν μια ιδιαίτερα βαριά μέρα για τον 31χρονο, ο οποίος παραδέχτηκε μετά τον αγώνα ότι μεγάλο μέρος της ημέρας βρισκόταν στα πρόθυρα των δακρύων.

"Άρχισα να αισθάνομαι νευρικός πριν καν φτάσω στο grid", εξήγησε μετά τον αγώνα. "Κανονικά πηγαίνω στο pit box (μετά τον γύρο της παρατήρησης) και επιστρέφοντας όλοι άρχισαν να χειροκροτούν. Έπρεπε να πω ένα γεια σε όλους, και την τελευταία στιγμή συνειδητοποίησα ότι ήταν τρία λεπτά πριν ξεκινήσει ο αγώνας".

"Όλες οι ομάδες της KTM, όλες οι ομάδες της Ducati ήρθαν να με χειροκροτήσουν και ευτυχώς ήμασταν στην αρχή του pitlane, γιατί αν όχι θα ήταν δύσκολο να ξεκινήσουμε τον αγώνα. Μέχρι τότε δεν καταλάβαινα αν ίδρωνα ή έκλαιγα! Ήμουν πραγματικά χαρούμενος που είδα όλη αυτή την αγάπη προς εμένα. Όταν πάρκαρα την μοτοσυκλέτα μου στο grid, είπα στον εαυτό μου να μην κλάψω. Μετά άρχισε να έρχεται σε μένα κόσμος, με τους οποίους δούλευα και όλοι οι φίλοι στο paddock. Τότε άρχισα να κλαίω".

"Έκλαψα στο Mugello την πρώτη φορά που ανέβηκα στο βάθρο, έκλαψα όταν κέρδισα τον πρώτο μου αγώνα. Δυστυχώς όταν είμαι χαρούμενος δεν μπορώ να κάνω κάτι διαφορετικό!".

Και, με το τέλος να φτάνει, παραδέχτηκε ότι το να γνωρίζει ότι ήταν ο τελευταίος του αγώνας επηρέασε τις ενέργειές του και στον αγώνα, καθώς επικεντρώθηκε απλώς στο να τερματίσει ώστε να μπορέσει να δει την καρό σημαία για τελευταία φορά στα MotoGP.

"Στον αγώνα προσπάθησα από την πρώτη στιγμή, αλλά μετά τους δύο τελευταίους αγώνες ήθελα απλά να τον τελειώσω", είπε, αφού αποκλείστηκε από τα δύο προηγούμενα Grand Prix από τους Joan Mir και Brad Binder αντίστοιχα. "Τους δύο πρώτους γύρους όλοι ήταν τόσο επιθετικοί, οπότε προσπάθησα να παραμείνω ασφαλής. Τότε το μπροστινό μου ελαστικό είχε πολύ υψηλή πίεση και ήταν αδύνατο να φρενάρω δυνατά, οπότε είπα ΄Εντάξει, μην το σκέφτεσαι. Έχω μια μοτοσυκλέτα KTM MotoGP και μια πίστα όλη για μένα, οπότε θέλω να απολαύσω τα τελευταία χιλιόμετρα με τη μοτοσυκλέτα΄- και ήταν πραγματικά μια χαρά".

Από την άλλη πλευρά του γκαράζ της Tech3, μπορεί να μην είναι ακόμα το τέλος της καριέρας του στα MotoGP για τον 21χρονο Lecuona, καθώς ξεκινάει να αντιμετωπίσει μια νέα πρόκληση ως εργοστασιακός αναβάτης της Honda στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbikes.

Αλλά αυτό δεν έκανε τον τελευταίο του αγώνα MotoGP προς το παρόν λιγότερο συναισθηματικό, ειδικά καθώς παρατάχθηκε μπροστά σε 75.000 θεατές στον εντός έδρας αγώνα του, του στη Valencia.

"Ήταν δύσκολο να τα διαχειριστώ όλα", είπε για τα συναισθήματά του. "Όλη την εβδομάδα δεν ένιωσα τίποτα, απλά ένα Grand Prix παραπάνω. Ακόμα και σήμερα το πρωί. Όταν όμως ερχόταν ο αγώνας, μια ώρα πριν την εκκίνηση, ένιωσα κάτι στο στομάχι μου. Στο grid που έφτασα, ήταν μια χαρά, πήγα στα pits και όταν επέστρεψα και φόρεσα το κράνος μου πριν ξεκινήσει ο αγώνας, έπρεπε να κλείσω το γείσο μου γιατί έκλαιγα".

"Δεν ήταν εύκολο να το διαχειριστώ και έκανα μια καλή αρχή, αλλά έχασα θέσεις στη πρώτη στροφή και περισσότερες στη δεύτερη στροφή. Δεν είχα εστιάσει στον αγώνα - το μυαλό μου ήταν σε έναν άλλο κόσμο. Χρειαζόμουν μερικούς γύρους για να ηρεμήσω το μυαλό μου και να νιώσω καλά με την μοτοσυκλέτα. Κατά τη διάρκεια του αγώνα ήταν πάνω-κάτω, αλλά τελικά βρήκα τον ρυθμό μου, κράτησα όλο τον αγώνα και τερμάτισα με έναν βαθμό. Δεν έχασα πολύ χρόνο σε σχέση με τους 10 κορυφαίους, ήμουν γρήγορος και διασκέδασα. Ο τελευταίος γύρος μετά τη σημαία, το να αποχαιρετήσω όλους και να δω όλο τον κόσμο ήταν κάτι ξεχωριστό για μένα".

Επόμενο άρθρο »

Test Jerez

« Προηγούμενο άρθρο

Rins: Οδηγούμε στο όριο

Χορηγοί