Τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν ο Jorge Lorenzo παρέμενε στη Ducati – και παρέμενε σε φόρμα – αντί να φύγει για τη σύντομη και τελικά κακή σεζόν του στη Honda το 2019;

Πολύ διαφορετικό αποτέλεσμα στους αγώνες του παγκοσμίου πρωταθλήματος 2020 και ’21;

Αυτό υποπτεύεται ο Lorenzo. 

Συμφωνεί με εκείνους που πιστεύουν ότι θα μπορούσε να είχε κερδίσει δύο ακόμη τίτλους MotoGP το 2020 και το 2021 αν του δινόταν η ευκαιρία από την Ducati – αλλά αυτός ο κακός χρόνος συνωμότησε για να τερματίσει όχι μόνο την απίστευτη νικηφόρα φόρμα του αλλά και ολόκληρη την καριέρα του στη διαδικασία.

Ο Lorenzo έκανε τη δραματική αλλαγή από τη Yamaha στη Ducati για τη σεζόν του 2017, έχοντας κερδίσει τρια Παγκόσμια Πρωταθλήματα για τον πρώτο του εργοδότη στα MotoGP.

Πάλεψε αρχικά να δαμάσει την πολύ διαφορετική μοτοσυκλέτα V4 της Ducati με το ομαλό και γρήγορο στιλ του στις στροφές.

Χρειάστηκαν μέχρι μερικούς αγώνες στο πρωτάθλημα του 2018 για να σπάσει ο Lorenzo τα μυστικά της Desmosedici αφού τελικά η Ducati έκανε σημαντικές εργονομικές αλλαγές στη μοτοσυκλέτα για αυτόν.

Ήταν πολύ αργά, με την πρώτη του νίκη στην Ducati να έρχεται λίγες ώρες αφότου η ομάδα τον απέλυσε και υπέγραψε στη Repsol Honda για το 2019.

Συνέχισε να απολαμβάνει ένα εκπληκτικό τέλος στην τελευταία του σεζόν στην Ducati παρά τους τραυματισμούς σε μια πτώση στην Ταϊλάνδη που προκλήθηκε από τεχνικό πρόβλημα.

Αυτό άφησε το δίδυμο Lorenzo/Ducati ως μια ιστορία ανεκπλήρωτων δυνατοτήτων.

Ενώ το να αντιμετωπίζει έναν απίστευτα κυρίαρχο Marc Marquez το 2019 ως αναβάτης της Ducati και όχι ως ομόσταυλός του είναι ίσως μάλλον ένα παρατραβηγμένο σενάριο, είναι δύσκολο να μην φανταστεί κανείς έναν Lorenzo στη Ducati να διεκδικεί τίτλο απουσία του Marquez το 2020 και το 2021. Και δυνητικά, δεδομένης της απειρίας των υπόλοιπων ανταγωνιστών του, να κερδίζει αυτά τα πρωταθλήματα.

Σε μια συνέντευξή του στο The Race όταν ερωτήθη ο Lorenzo, χαμογέλασε και απάντησε: "Νομίζω ότι είναι αρκετά κοινή εντύπωση".

"Υπερασπίζομαι τη θέση μου ότι ήθελα απλώς μια μοτοσυκλέτα για να νιώθω άνετα και όταν την είχα θα έδινα αποτελέσματα στο εργοστάσιο. Αυτό έγινε".

"Ένας αναβάτης που κερδίζει τρία πρωταθλήματα και περισσότερους από 40 αγώνες δεν είναι τυχερός, είναι επειδή έχει κάτι μέσα του, κάποιο ταλέντο, κάποια ικανότητα. Ήταν απλώς θέμα να βρω την κατάλληλη μοτοσυκλέτα για μένα".

"Στην αρχή ήταν το αντίθετο από το στυλ οδήγησής  μου, αλλά τελικά, σιγά σιγά, προσαρμόσθηκα σε αυτό. Ίσως πολύ αργά"

"Αλλά είναι λίγο πολύ η γενική εντύπωση που έχει ο κόσμος (ότι ο Lorenzo θα είχε κάνει σπουδαία πράγματα στη Ducati) και είμαι χαρούμενος για αυτό. Αλλά προφανώς θα προτιμούσα να μην είναι εντύπωση αλλά να είχε γίνει πραγματικότητα".

Αντίθετα, η πραγματικότητα ήταν ένα συμβόλαιο με τη Honda που προσφέρθηκε για τον διπλό λόγο να δοκιμάσει τον  Lorenzo μαζί με τον Marquez σε μια εξ ολοκλήρου ισπανική dream team και να σταματήσει έναν άλλο κατασκευαστή από το να τον πάρει (εν μέσω διαπραγματεύσεων τότε με την νεοσύστατη Petronas Yamaha).

Εκείνη η σεζόν της Honda, δυστυχώς, τελείωσε με ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή για τον Lorenzo από την εποχή του στη Ducati, όταν μια σειρά σοβαρών τραυματισμών που υπέστη αρχικά κατά τη διάρκεια των δοκιμών στη Βαρκελώνη και στη συνέχεια κατά τη διάρκεια των δοκιμών στο Assen τον άφησε με σπασμένη πλάτη – και τον κίνδυνο ακόμη πιο σοβαρών τραυματισμών εάν δεν σκεφτόταν σοβαρά ολόκληρο το αγωνιστικό του μέλλον.

"Ειλικρινά, θα ήθελα να μπορέσω να συνεχίσω στη Ducati εκείνη την περίοδο, το 2018", παραδέχεται ο Lorenzo. "Αλλά δεν ήταν δυνατό. Λόγω συγκυριών . Φτάσαμε πολύ αργά στη νίκη και όλα άλλαξαν, αλλά εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι η μετακόμιση στη Honda ήταν θετική και ότι θα ήταν υπέροχη".

"Δεν ήταν, και μετά τραυματίστηκα στο Assen και όλα άλλαξαν εκεί. Μάλλον χωρίς αυτόν τον τραυματισμό θα είχα τελειώσει το συμβόλαιό μου με τη Honda, δεν ξέρω με καλά αποτελέσματα ή όχι. Αλλά θα είχα μείνει δυο χρόνια ακόμα".

"Αλλά θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερο, αν αυτός ο τραυματισμός είχε συμβεί 10 χρόνια νωρίτερα και δεν θα μπορούσα να κερδίσω τόσα πολλά πράγματα ή τα αποτελέσματα ήταν χειρότερα. Θα μπορούσε πάντα να είναι καλύτερα και πάντα πολύ χειρότερα, και είμαι χαρούμενος με την καριέρα μου".

Δεν είναι ασυνήθιστο για αναβάτες –ακόμα και εκείνους με το ίδιο επίπεδο αξιοσημείωτης επιτυχίας με τον Lorenzo– να απομακρύνονται από το άθλημα δυσαρεστημένοι με τα επιτεύγματά τους.

Όμως, ενώ στον 34χρονο μπορεί να λείπουν πτυχές της παλιάς του ζωής, το 2022 του έδωσε τουλάχιστον την ευκαιρία να επιστρέψει στο paddock μετά την πανδημία ως σχολιαστής μερικής απασχόλησης για τον ισπανικό τηλεοπτικό σταθμό DAZN.

"Είναι εύκολο, πιο εύκολο από τη μοτοσυκλέτα, αυτό είναι σίγουρο", γελάει για τη νέα του δουλειά στην τηλεόραση. "Το σχέδιο είναι επτά αγώνες. Αυτός (Qatar), Mugello, Αυστρία, Φινλανδία, Μαλαισία και μετά ένα ακόμα που δεν θυμάμαι".

"Είναι ωραίο να βρίσκεσαι πίσω στο paddock, χωρίς να χρειάζεται να νιώθεις την πίεση, χωρίς να χρειάζεται να κινδυνεύεις να τραυματιστείς, αλλά επίσης δεν ζεις τα καλά πράγματα εδώ, όπως η νίκη για παράδειγμα".

"Μου λείπει ο κόσμος, μου λείπει το συναίσθημα της βελτίωσης της μοτοσυκλέτας, του να νιώθω δυνατός σε μια σεζόν, και ειδικά την αίσθηση της νίκης σε αγώνες και πρωταθλήματα. Αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα στη ζωή, και για καλή μου τύχη το καλό είναι ότι είμαι Παγκόσμιος Πρωταθλητής, πέτυχα τα όνειρά μου".

"Θα ήταν άλλο πράγμα αν δεν ήμουν Παγκόσμιος Πρωταθλητής και ήθελα ακόμα να αγωνιστώ και δεν θα μπορούσα να το κάνω. Αλλα είναι ΟΚ. Δεκαοκτώ χρόνια επαγγελματικών αγώνων, πολλές νίκες, πολλά βάθρα και pole positions, και κυρίως Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Μπορώ να είμαι χαρούμενος".