Ο Ιταλός Danilo Petrucci είναι γρήγορος στη βροχή, είναι κολλητός με τον Valentino Rossi κι ένας από τους πιο χαρωπούς και φιλικούς αναβάτες στο grid του MotoGP. Ήρθε η ώρα να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα...

Κείμενο: Mat Oxley

Μετάφραση: Νίκος Μπλούνας

Φωτογραφίες: Αρχείο

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό MOTOGP WORLD τεύχος #73

Ο Danilo Petrucci δεν είναι ο τυπικός αναβάτης MotoGP. Στην πραγματικότητα είναι μοναδικός! Εκεί που όλοι οι οδηγοί του MotoGP προέρχονται από τα 250cc ή την Moto2 - όπως ο Valentino Rossi ή ο Marquez - ή έχουν κατακτήσει νίκες στα SBK όπως ο Crutchlow, ο Laverty και ο Baz, ο Petrucci προέρχεται από κάτι... άλλο! Δεν έφτασε στο MotoGP από κάποιο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αλλά από την κατηγορία Superstock του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Επομένως η περίπτωσή του μοιάζει με έναν ποδοσφαιριστή της Football League που ζει το όνειρό του στην Super League! Και με τι τρόπο: με βάθρο πέρυσι στον αγώνα υπό βροχή στο Βρετανικό GP και μια πιθανή νίκη στον αγώνα του Assen! Ο Petrucci έχει αποκτήσει τη φήμη του αναβάτη που μπορεί να ταράξει τα νερά και το status quo του MotoGP, ειδικά αν βρέχει. Ακόμα κι όταν δεν βρέχει!

Πριν δυο χρόνια, στο Qatar όταν έβγαιναν φωτογραφία ως είθισται όλοι οι αγωνιζόμενοι της σεζόν, ο Petrucci ξεχώριζε! Όλοι είχαν καπέλα με χορηγό κάποιο ενεργειακό ποτό κτλ, ενώ το καπέλο του Ιταλού έγραφε LOVE! Η σημασία αυτής της λέξης/δήλωσης είναι μεγάλη, σ’ ένα άθλημα γεμάτο μάχες, «πόλεμο» και αντιπαλότητα. Κάποιοι από το paddock, βλέποντας το καπέλο του Petrucci αναρωτιόντουσαν αν είχε πάρει κάτι! Αυτό που δεν ήξεραν ήταν ότι με αυτό το καπέλο είχε σκοπό να εγκαταλείψει τον σκληρό κόσμο των αγώνων. «Ήταν μια περίεργη περίοδος της ζωής μου, όπως κάποιες φορές συμβαίνει στην καριέρα κάποιου καλλιτέχνη», τόνισε ο 25χρονος άσος. «Πέντε ημέρες πριν το πρώτο χειμερινό τεστ τότε, ο Giampierro Sacchi (ιδιοκτήτης της IodaRacing) με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι δεν μπορούμε να πάμε στις δοκιμές γιατί δεν έχουμε χρήματα. Καταστράφηκα ψυχολογικά κι έτσι είπα ότι πρέπει να εγκαταλείψω τους αγώνες. Φορούσα το καπέλο με το LOVE γραμμένο πάνω του γιατί δεν ήθελα να κρατήσω κακία σε κανέναν στο paddock. Το καπέλο έλεγε συγκεκριμένα: Αγάπη και ειρήνη σε όλους».

Εν τέλει βέβαια δεν αποσύρθηκε και η σταθερότητά του στη φριχτά αργή CRT μοτοσυκλέτα της Aprilia απέδωσε καρπούς. Το ταλέντο που είχε και ντρόπιαζε τους εργοστασιακούς στη βροχή, έπεισε τον Francesco Guidotti, Team Manager της Pramac Racing, να του δώσει μια ευκαιρία στην Desmosedici την περασμένη σεζόν. Από τότε είναι συνήθως στη δεκάδα, αλλά ήταν ένα δρόμος μακρύς και δύσκολος μέχρι να φτάσει εκεί. «Δεν ξεκίνησα τους αγώνες παρά μόνο όταν ήμουν 18, όταν ο Valentino είχε ήδη πάρει 5-6 Τίτλους», συνέχισε. «Ήρθα στο MotoGP το 2012 από το πουθενά, πάνω σε μια από τις καινούργιες τότε CRT με στάνταρ κινητήρα από την Aprilia RSV4 την οποία είχε αγοράσει η ομάδα του Sacchi από ένα μαγαζί! Δεν ήξερα τις πίστες, τα ελαστικά ή τα carbon φρένα, συν του ότι η μοτοσυκλέτα μας ήταν απίστευτα αργή. Τότε ήμουν συνήθως θυμωμένος με όλους, διότι σχεδόν πάντα ήμουν τελευταίος στο grid ή στον αγώνα». Δεν είναι κάτι που πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη. Η CRT του Petrucci έφτανε τα 308χλμ/ώρα στο Mugello, ενώ η ταχύτερη μοτοσυκλέτα - η Ducati του Rossi τότε - ήταν 23χλμ/ώρα πιο γρήγορη!

Ο Ιταλός από το Terni, μια ώρα δρόμος από την Ρώμη, δεν είναι ούτε στο σωματότυπο στο μέσο όρο των αναβατών του MotoGP.  Ζυγίζει 80 κιλά, δηλαδή 29 κιλά παραπάνω από τον Dani Pedrosa, κάτι που σίγουρα είναι μειονέκτημα για την ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει στις ευθείες. Ίσως όμως γι’ αυτό να έχει έναν αέρα αγωνιζομένου-gentleman, ο οποίος τρέχει για την περιπέτεια και με πλήρη επίγνωση ότι δεν θα φτάσει ποτέ σε πελώρια ύψη. Τίποτα όμως δεν είναι πιο μακριά από την αλήθεια!  Ο Petrucci ζει και αναπνέει για τη νίκη, όπως ακριβώς ο Valentino Rossi! «Σε όλη μου τη ζωή έλεγα ότι μια μέρα θα είμαι στο MotoGP, αλλά ξεκίνησα κάνοντας trials που απέχουν πολύ από το MotoGP. Είναι σαν να θέλεις να παίξει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου, ενώ είσαι καλαθοσφαιριστής!  Πέρασα μερικές πολύ δύσκολες ημέρες, μήνες, χρόνια, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα κάτι άλλο, ποτέ δεν έχασα το πάθος μου. Το μεγαλύτερό μου όνειρο ήταν να γίνω επαγγελματίας αναβάτης και το άλλο να μην έχω ποτέ μια φυσιολογική δουλειά! Ναι, οκ, και αυτή δουλειά είναι αλλά δεν είναι φυσιολογική γιατί μ’ αρέσει αυτό που κάνω. Είμαι πολύ τυχερός που είμαι επαγγελματίας αναβάτης. Δεν είναι το όνειρό μου να τερματίζω 7ος ή 8ος, αλλά χρειάζομαι περισσότερο χρόνο».

Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει κολλητός με τον Rossi και μένουν μόλις μερικά χιλιόμετρα μακριά ο ένας από τον άλλο, κοντά στο Pesaro. «Την πρώτη φορά που τον γνώρισα ήταν το 2011 όταν ήμουν δοκιμαστής της Ducati. Κάναμε και οι δυο δοκιμές στο Mugello. Εγώ με την Panigale των SBK και ο Vale με την Desmosedici. Ο Uccio (το δεξί χέρι και παιδικός φίλος του Vale) παρακολουθούσε απέξω και μετά, μαζί με τον Vale, ήρθαν από το box μου να ρίξουν μια ματιά. Μου είπε: ώστε εσύ είσαι ο τρελός που οδηγεί έτσι στην Casanova Savelli. Πως μπορείς και πας τόσο γρήγορα εκεί; Μετά αναγνώρισε τον πατέρα μου που πάντα δουλεύει μαζί μου και είχε δουλέψει για τον Loris Capirossi πριν πολλά χρόνια. Από τότε γίναμε φίλοι».

Η φιλία αυτή βοήθησε με πολλούς τρόπους τον Danilo Petrucci και του έδωσε μια πολύ χρήσιμη οπτική για τους αγώνες, μέσα από τα μάτια του καλύτερου αναβάτη μοτοσυκλέτας στον κόσμο. «Πρώτα απ’ όλα ο Valentino το διασκεδάζει πολύ αυτό που κάνει. Αυτό είναι το κλειδί της επιτυχίας. Αρκετά συχνά που πάω σπίτι του, τον βλέπω να παρακολουθεί κάποιον αγώνα της Moto2 πριν από δυο χρόνια! Του λέω, γιατί; Η απάντηση είναι ότι λατρεύει πολύ τους αγώνες. Το μυστικό του στο σπίτι είναι ότι είναι καλά προστατευμένος. Όλοι δουλεύουν γι’ αυτόν σαν μια ομάδα και δεν υπάρχει πρόγραμμα, επομένως μπορεί να διαλέξει οποιαδήποτε ώρα της ημέρας να κάνει ό,τι θέλει. Σίγουρα αυτό αποτελεί μεγάλη δύναμη γι’ αυτόν. Αν θέλει να πάει για προπόνηση στις 10 το πρωί, τότε θα το κάνει γιατί προπονείται άλλωστε συνεχώς! Αν θέλει να ξυπνήσει στις 7 και να οδηγήσει στο ράντσο του στις 8, όλα θα είναι έτοιμα στην ώρα τους. Είναι και λίγο παράξενο για τους ανθρώπους που τον ζουν από κοντά, γιατί μερικές φορές εκεί που όλοι κάθονται στην πισίνα, ξαφνικά σηκώνεται και φεύγει αφήνοντάς τους όλους στο σπίτι του κι αυτός πάει για προπόνηση. Γι’ αυτόν δεν υπάρχει θέμα, αλλά για τους άλλους είναι παράξενο επειδή είσαι σπίτι του κι αυτός δεν είναι! Ένα από τα καλύτερα στοιχεία όμως του Valentino, είναι ότι αν και αγαπάει πολύ τους αγώνες, εν τούτοις ξέρει πότε να σταματάει. Αν είμαστε σε κάποιο δείπνο και πιούμε δυο, ή τρία ή τέσσερα μπουκάλια κρασί, τότε την επόμενη ημέρα θα πάμε στην ακρογιαλιά και δεν θα κάνουμε προπόνηση. Μετά την Βαρκελώνη (όπου έχασε τη ζωή του φέτος ο Luis Salom) κάναμε δυο ημέρες δοκιμών στην πίστα και τα μεσάνυχτα της Τρίτης ήμασταν στην Ibiza. Φάγαμε και μετά μείναμε ξύπνιοι όλο το βράδυ. Γι’ αυτόν ήταν κάτι το φυσιολογικό. Μου είπε: Danilo, έχουμε δυο εβδομάδες αντί για μια μέχρι τον επόμενο αγώνα...

«Παραλίγο να μην πηγαίναμε στην Ibiza, διότι σκεφτήκαμε ότι δεν θα ήταν σωστό μετά απ’ αυτό που έγινε, αλλά τη νύχτα μετά τον αγώνα είπαμε και οι δυο μας ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι από την πλευρά μας. Και μετά από μια εβδομάδα όπου φτάναμε τα 350χλμ/ώρα, είπαμε ότι αξίζαμε μερικές ημέρες χαλάρωσης. Μιλήσαμε αρκετά γι’ αυτό που έγινε στην Βαρκελώνη. Έμαθα πολλά απ’ αυτόν. Δεν το ξέρει, αλλά με έχει βοηθήσει πολύ με τη συμπεριφορά μου στο paddock και στην πίστα. Είναι ωραίο, γιατί είναι πολύ περίεργος. Θα νόμιζε κανείς ότι θα ρωτούσες και θα σου απαντούσε, αλλά το περίεργο είναι ότι πάντα αυτός κάνει ερωτήσεις! Υπάρχει πολλή πίεση και άγχος στο MotoGP επειδή οδηγείς τις ταχύτερες μοτοσυκλέτες του κόσμου, ενάντια στους καλύτερους οδηγούς του κόσμου     κι έτσι όλα είναι σε υπερθετικό βαθμό! Όμως για τον Valentino οι αγώνες είναι σαν να βγαίνει κάποιος και να κάνει την Κυριακάτικη βόλτα του με τη μοτοσυκλέτα. Απλά σκέφτεται: μου αρέσει να οδηγώ τη μοτοσυκλέτα μου όσο πιο γρήγορα γίνεται. Δεν ξέρω πολλούς οδηγούς που να έχουν αυτή τη νοοτροπία».

Η καλύτερη στιγμή του Petrucci μέχρι στιγμής, ήταν όταν κυνηγούσε τον Rossi στο Silverstone τον περασμένο Αύγουστο και μετά όταν μοιράστηκε μαζί με τους δυο καλύτερους φίλους του, τον Rossi και τον Dovizioso το βάθρο! Οι τρεις τους έχουν περάσει πολλές ώρες στο χώμα στην Ιταλία, όπου κάποιες φορές τους κέρδιζε ο Petrucci! Πιστεύει ότι η ταχύτητά του στο βρεγμένο προέρχεται απ’ όταν ήταν μικρός κι έκανε trials και motocross, αν και το βάρος του ενδεχομένως να παίζει ως ένα βαθμό το ρόλο του. Το μεγάλο βάρος ενδέχεται να βοηθάει την πρόσφυση στο βρεγμένο, αλλά αυτό σημαίνει λιγότερη πρόσφυση στο στεγνό όταν τα πλαγιάσματα είναι πιο ακραία.

Αν τελικά δεν καταφέρει να γίνει superstar του MotoGP, έχει ήδη αποφασίσει ποιες θα είναι οι εναλλακτικές του. «Όνειρό μου είναι να αγωνιστώ στο Dakar», λέει. Γιατί όχι, τότε, και στο TT; «Όχι», είπε αμέσως. «Με φοβίζει λίγο το ΤΤ. Πρέπει να γίνω λίγο πιο τρελός ακόμα για να το δοκιμάσω». Για την ώρα ο Petrucci θα συνεχίζει να ξεχωρίζει στο σχηματισμό εκκίνησης του MotoGP. Ίσως όχι ως μέλος της ελίτ του αθλήματος, σίγουρα όμως ως ένας ευδιάθετος και χαμογελαστός αναβάτης.

Περισσότεροι άσοι σε βρεγμένο οδόστρωμα

Valentino Rossi

Το ουδέτερο οδηγικό στυλ του Rossi είναι αποτελεσματικό και στο βρεγμένο, όπως φάνηκε στα Βρετανικά GP του 2005 και του 2015! Στο Donington το 2005, ο Rossi τους διέλυσε όλους, έχοντας ένα προβάδισμα της τάξης των δυο δευτερολέπτων στο γύρο! Πέρυσι στο Silverstone αντιστάθηκε στην τεράστια πίεση του Marquez αλλά και του Petrucci.

Michael Rutter

To 1997 ο λιγότερο γνωστός αναβάτης των BSB, Michael Rutter, μοιράστηκε το βάθρο με τον Carl Fogarty και τον John Kocinnski, χάρη σ’ ένα καλοκαιρινό Βρετανικό μπουρίνι. «Το διασκεδάζω στη βροχή, διότι ξέρω ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει πιθανότατα για όλους τους άλλους», έλεγε. «Πρέπει να στήσεις τη μοτοσυκλέτα για να είναι καλή στην οδήγηση και να την κάνεις πιο μαλακή για να έχεις καλύτερη αίσθηση».

Christian Sarron

Η νίκη του Christian Sarron επί του Freddie Spencer το 1985 στο Γερμανικό GP υπό βροχή, είχε προκαλέσει αίσθηση και αυτό επειδή ο «Fast Freddie» ήταν στην καλύτερη φόρμα της ζωής του. Μερικοί πιστεύουν ότι ο Sarron ήταν γρήγορος στη βροχή επειδή είναι... τρελός! Ο Γάλλος όμως διαφωνεί: «Πάντα είναι δύσκολο να βρεις το όριο στη βροχή, πρέπει να βρεις το όριο στα μπροστινά φρένα και στις στροφές».

Giancarlo Falappa (#9)

Ο Falappa είχε τέτοια ικανότητα στο να βρίσκει πρόσφυση στη βροχή, που δεν τη χωρά ο νους! Το 1993 στα SBK στο Brands Hatch που έβρεχε, τους κέρδισε με 36 δευτερόλεπτα διαφορά! Ο Jamie Whitham πίστευε ότι ήταν γρήγορος στη βροχή, μέχρι που είδε τον Falappa εν δράσει σ’ εκείνον τον αγώνα!