Γεννημένος στις 4 Απριλίου του 1973 στην Μπολώνια, ο LorisCapirossi μόλις είχε συμμετάσχει στο 277^οGrandPrix της καριέρας του που ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου του 1990 στην Suzuka της Ιαπωνίας. Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην πρώτη του χρονιά στη μικρή κατηγορία, πήρε τον Τίτλο και την επόμενη χρονιά πριν περάσει στα 250 το 1992. Το 1993 βρίσκεται μια ανάσα από τον τίτλο και το 1995 ανεβαίνει στα 500, τα οποία αφήνει για να ξαναγυρίσει στα 250 το 1997. Την επόμενη χρονιά κερδίζει τον τρίτο του Τίτλο, στα 250 αυτή τη φορά με αντιπάλους τον Rossi και τον Harada. Από το 2000 ξαναγυρνά στα 500 και έκτοτε αγωνίζεται στη μεγάλη κατηγορία, με 9 νίκες η τελευταία των οποίων ήταν αυτή στο Ιαπωνικό GrandPrix του 2007, με την Ducati των 800cc.

Zει από το 1995 στο Μονακό, όπου τον συναντήσαμε δύο ημέρες μετά το GrandPrix της Καταλωνίας. Η γνωριμία με τον απεσταλμένο μας Δημήτρη Διατσίδη μετράει πολλά χρόνια από την πρώτη του φορά στα 500 το ’95, αλλά κυρίως από την επίσκεψή του στην Έκθεση Μοτοσυκλέτας στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το ‘97. Αυτή τη φορά στο σπίτι του, μας έδειξε τη συλλογή του από μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα, αλλά και από όλες τις φόρμες, τις μπότες και τα κράνη με τα οποία έχει αγωνιστεί.

Η πρώτη ερώτηση αφορούσε το κέφι με το οποίο αντιμετωπίζει τους αγώνες φέτος στην 20^η χρονιά του στο κορυφαίο επίπεδο.

L.C.: Μπορεί να είμαι πολλά χρόνια στα GrandPrix, αλλά η αίσθησή μου είναι ότι ακόμη το ευχαριστιέμαι, ότι ακόμη διασκεδάζω οδηγώντας τη μοτοσυκλέτα. Έχω και φέτος ισχυρό κίνητρο στο να συνεχίζω να αγωνίζομαι, πάντα μου αρέσει να βρίσκω το όριό μου, μου αρέσει να δίνω μάχες με νέους οδηγούς και μερικές φορές τους κερδίζω τους νέους και αυτό για μένα είναι σπουδαίο.

Ε: Ποιά ήταν η νίκη που θυμάσαι σαν την πιο ευτυχισμένη στιγμή της καριέρας σου;

L.C.: Θα έλεγα ότι για μένα η αξέχαστη στιγμή είναι σίγουρα το 1990 η νίκη με την οποία πήρα τον πρώτο μου Παγκόσμιο Τίτλο, στον τελευταίο αγώνα, αυτή είναι σίγουρα η καλύτερη, αλλά επίσης όταν κέρδισα στα 250 στο Assen και είχα δώσει πάλι με τον Valentino μεγάλη μάχη. Αλλά κάθε νίκη είναι μια διαφορετική ιστορία και μια ωραία στιγμή.

Ε: Λένε ότι κάθε παιδί προσθέτει ένα δευτερόλεπτο στο γύρο στον πατέρα, αλλά αυτό δεν φαίνεται να ισχύει στην περίπτωσή σου. Θέλεις να κάνεις ένα δεύτερο παιδί και να πας ακόμη γρηγορότερα;

L.C.: Ναι, γιατί όχι. Μιλάνε για αυτήν την ιστορία, όλοι λένε ότι πας αργότερα όταν κάνεις παιδί. Στην περίπτωσή μου δεν νομίζω ότι ισχύει, γιατί πραγματικά μου αρέσει που έχω παιδί, αγαπώ πολύ το γιό μου και νομίζω ότι μου δίνει περισσότερη ενέργεια να πάω γρηγορότερα και να προσπαθώ να κερδίζω τους νεότερους. Έτσι λέω γιατί όχι και στο δεύτερο. Το σκεπτόμαστε αυτό αλλά νομίζω ότι είναι λίγο νωρίς, γιατί είναι πραγματικά δύσκολη υπόθεση τα παιδιά.

Ε: Πως είναι η ζωή εδώ στο Μονακό;

L.C.: Η ζωή είναι πολύ ήσυχη στο Μονακό, πολλοί λένε φαντάσου τι κάνει εκεί, αλλά κάνω μια νορμάλ ζωή. Προπονούμαι σχεδόν κάθε μέρα, προσπαθώ όσο γίνεται να είμαι με την οικογένειά μου, το γιο μου. Ευτυχώς ο καιρός εδώ είναι καλός. Η ζωή μου εδώ στο Μονακό είναι ωραία και εύκολη.

Ε: Πως προπονείσαι, κάνεις κάποιο ειδικό πρόγραμμα ή απλά ότι άθλημα μπορείς;

L.C.: Όχι, έχω τον προπονητή μου εδώ στο Μόντε Κάρλο, με τον οποίο δουλεύω πολλά χρόνια στο Ινστιτούτο Μονεγάσκο Ντε Λο Σπορτ. Ο προπονητής μου με ακολουθεί κάθε μέρα, ότι λέει πρέπει να το κάνω και πραγματικά μου αρέσει να κάνω Τράιαλ και μίνιμουμ μια ή δύο μέρες την εβδομάδα κάνω ολόκληρη μέρα, από το πρωί στις 10 μέχρι τις 6 το απόγευμα Τράιαλ ή μερικές φορές Μοτοκρός. Ο προπονητής μου είναι πολύ σκληρός μαζί μου, δουλεύω πολύ και είναι δύσκολα.

Ε: Όταν ο Ricardo θα γίνει 13 και θα σου πει ότι θέλει να τρέξει στο RookiesCup, τι θα του πεις;

L.C.: Πρώτα από όλα ελπίζω ότι δεν θα μου πει κάτι τέτοιο, γιατί πραγματικά ελπίζω ο Ricardo να κάνει κάτι διαφορετικό από τη μοτοσυκλέτα. Αλλά επίσης λέω ότι αν έλθει σε μένα και μου ζητήσει κάτι τέτοιο δεν μπορώ να του πω όχι. Δεν γίνεται να του πω όχι. Θα προσπαθήσω να τον βοηθήσω, αλλά ελπίζω ότι θα κάνει κάτι διαφορετικό από ότι εγώ.

Ε: Πως σου φάνηκε η κίνηση του Valentino στην τελευταία στροφή στη Βαρκελώνη;

L.C.: Νομίζω ότι όταν ένας οδηγός είναι Πρωταθλητής μέσα του, πάντα πρέπει να προσπαθήσει να κάνει κάτι. Λέω ότι ο Valentino έκανε ένα σπουδαίο πέρασμα στην τελευταία στροφή, αλλά ξέρω τον Valentino και θα το προσπαθούσε. Μπορεί να το προσπαθήσεις και να βγεις ανοικτά και να τερματίσεις δεύτερος, αυτό δεν αλλάζει τίποτε. Πρέπει να το προσπαθείς πάντα μέχρι την τελευταία στροφή.

Ε: Όταν είδες τον Valentino να έρχεται στους αγώνες - εσύ ήσουν ήδη ένας έμπειρος οδηγός – είδες τότε την προοπτική που είχε να γίνει αυτό που είναι τώρα;

L.C.: Ναι, σίγουρα. Πιστεύω ότι αν δεις όλους τους δυνατούς οδηγούς, το βλέπεις από την αρχή ότι είναι δυνατοί. Όταν βλέπεις έναν οδηγό και χρειάζεται μια – δύο χρονιές για να πάει γρήγορα, δεν είναι ένα δυνατό ταλέντο. Το μεγάλο ταλέντο έρχεται και το έχει, σε κάθε κατηγορία που πάει είναι εκεί. Αυτό είναι το ταλέντο και σίγουρα ο Valentino είναι ένα από αυτά τα ταλέντα.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο επόμενο τεύχος Αυγούστου - Σεπτεμβρίου Νο 15, του περιοδικού motoGP world